Eg har ein drøm som eg har hatt siden eg var liten jente. Èin drøm mangen har. Å få kjøpt meg gård og kunne drive med hester. 

Ein plass som er god for 2 og 4 beinte. Eg har eit hjerte for mennesker og dyr. Spesielt for dei som sliter litt. 

Og drømmen min er å kunne kjøpe ein sånn plass. 

Men hittill ser eg att alt har gått i mot den vegen, og jo eldre eg blir jo lengre vekk har eg følt drømmen min forsvinner. Èin plass for alle ein plass ein plass med glede og ro. 

I dag leiger me stall og har 1 års kontrakt. Så me står på stødig grunn om me må flytte og me veit att leietiden der den varer ikkje. 

Me har prøvd og blitt kontakta av avisa om å bytte huset vårt i ein gård. Fordi å selge før me har bustad med 4 barn, 3 hunder og ein katt er ikkje enkelt. 

Så eg prøver lykken her. Eg vlogger og viser livet mitt på godt og vondt, står for samhold og dyrevelferd. Kanskje samhold som er nøkkelen til eg begynte å vlogge kan vera noe som fører til drømmen blir virkelig? 

Eg vil drive eit småbruk som eg kan hjelpe andre. Dyr er terapi da vises gong på gong. 

Eg har også ein fortid med traumer. opplevd vold, sexuelt misbruk og alkolisme. Men den fortida har gjort meg reflektert. Og eg bruker den til å hjelpa andre. Den hjelper meg også å fårstå traumatiserte dyr. 

Fordi eg veit korleis da er å vera redd og hjelpeslaus men slagene hamrer over meg. Eg veit føles redd før man dør. Eg veit korleis da er å leve i frykt og aldri klare og slappe av. Kvalmen om du sitt med fordi du er så redd. 

Og med mi erfaring så veit eg og da fins eit godt liv! Og dette vil eg bruke for alt da er verdt.

Men eg er sliten, fordi me har ikkje vår egen plass. Og heile tida låne av andre og aldri vite om dette er plassen me får ha så lenge me trenger.

Eg veit me er heldige me har mat på bordet og hus og alt me trenger. Men eg veit og att eg har så mye meir og gi om eg hadde hatt småbruk og ikkje minst den roen. 

Eg gir av meg sjøl kvar dag og eg syns da er  så givende. Så dette er med ydmykhet eg starter ein spleis for å kunne skape ein drøm til virkelighet. Kanskje var det dette som skulle til.

Om ikkje så går alle pengene som kjem inn på spleisen til nedbetaling av huset her så me kjem iallefall litt nærmere drømmen vår. 

Innsamlings summen er ikkje reel. Den er bare satt.

Og til alle dekan som er kritiske til spleisen eller finner dette ein grunn til å nedsnakke meg. Så versegod. Spleis er faktisk heilt frivillig, ingen tvang. Og eg ALEINA har starta den. Ikkje ta mine barn og mann med dekan om dekan vil ta dette på ein negativ måte. Litt fantastisk att i denne anti mobbe kulturen må eg påpeke dette.! 

Den som intet våger vinner intet❤️

Venus(hesten min) og Linn Veronika (meg)